ما اهل دلیم اشاره را میفهمیم.راز شب پرستاره را میدانیم.به پنجره های

بسته عادت داریم اما به تو ای دوست وفادار ارادت داریم.

آدمها همه میپندارند که زنده اند. برای آنها تنها نشانه حیات بخار گرم نفس هایشان

است. کسی از کسی نمیپرسد:آهای فلانی از خانه دلت چه خبر؟

گرم است؟چراغش روشن است هنوز؟

فاصله ها هیاهو می کنند.صدای هق هق گریه ام در نوسان بودن ونبودن رنگ

میبازد.

فریاد می زنم : خداوندا...تو مرا به خود جذب کردی و اکنون شور وشیدایی در

من پدید امده گویی قبلا در وجود ناب تو اب شده ام...خداوندا همیشه در بهترین

زوایای قلبم خواهی ماند......انجا که با دستان خودت گوشه ای را برای جاودانه ها

ساخته بودی.....همانجا مال تو................

اما تو ای عزیز: گرچه ز ما دور ولی در دل و جانی/ بسیار گرامی تر ازآنی که تو دانی.........

ما اهل دلیم اشاره را میفهمیم.راز شب پرستاره را میدانیم.به پنجره های

بسته عادت داریم اما به تو ای دوست وفادار ارادت داریم.

آدمها همه میپندارند که زنده اند. برای آنها تنها نشانه حیات بخار گرم نفس هایشان

است. کسی از کسی نمیپرسد:آهای فلانی از خانه دلت چه خبر؟

گرم است؟چراغش روشن است هنوز؟

فاصله ها هیاهو می کنند.صدای هق هق گریه ام در نوسان بودن ونبودن رنگ

میبازد.

فریاد می زنم : خداوندا...تو مرا به خود جذب کردی و اکنون شور وشیدایی در

من پدید امده گویی قبلا در وجود ناب تو اب شده ام...خداوندا همیشه در بهترین

زوایای قلبم خواهی ماند......انجا که با دستان خودت گوشه ای را برای جاودانه ها

ساخته بودی.....همانجا مال تو................

اما تو ای عزیز: گرچه ز ما دور ولی در دل و جانی/ بسیار گرامی تر ازآنی که تو دانی.........

«آن‌گاه که عشق تورا می‌خواند، به‌راهش گام نه! هرچند راهی پرنشیب. آنگاه که تورا زیر گستره بال‌هایش پناه می‌دهد، تمکین کن! هرچند تیغ پنهانش جانکاه. آن‌گاه که باتو سخن آغاز کند، بدو ایمان آور! حتی اگر آوای او رؤیای شیرینت را درهم‌کوبد، مانند باد شرطه که بوستانی را.»
جبران خلیل جبران

پدر داشت روزنامه میخواند. پسر که حوصله اش سر رفته بود

پیش پدرش رفت و گفت: پدر بیا بازی کنیم. پدر که بی حوصله

بود یه صفحه از روزنامه که عکس نقشه دنیا بود تکه تکه کرد و

به پسرش داد و گفت: برو درستش کن. پسر هم رفت و بعد از

مدتی عکس را به پدرش داد. پدر دید پسرش نقشه جهان رو

کاملاً درست جمع کرده از او پرسید که نقشه جهان رو از کجا

یاد گرفتی؟ پسر گفت: من عکس اون آدم پشت صفحه رو

درست کردم. وقتی آدمها درست بشن دنیا هم درست میشه